آقای پتینسون داشته تو خیابون راه می رفته یه دفعه چشمش می افته به یه انسان محتاج که داشته برای نیاز به پول گیتار می زده یادش می افته که اگه من کارم گل نمی کرد شاید جای این مرد بودم بهش کمک می کنه ( پول می ده ) و می ره و چند دقیقه بعد همراه با گیتار بر می گرده به من گیتار و می ده و می ره مثلا یاد این موقع اش میوفته:نگا چه قدر بدبخت به نظر میاد

نظرات شما عزیزان:

mehra

ساعت13:17---17 دی 1391

[وب سایت]

وای خدا آخه چقد این رابرت خوش قیافه ست بعله خوش قیافس به کوری چشمت!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!یادم باشه اسپند دود کنم چش نخوره... یه بار دیگه میگم صاحب داره

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: